507 Hún eygir Fugl – hún hlær –
hún leggst flöt – og skríður –
hún hleypur án fótasjónar –
augu hennar stækka í Knetti – Kjálkar hennar bærast – vipra – svangir –
Tennur hennar standast varla –
hún stekkur, en Þröstur stökk á undan –
ah, Kisulóra, úr Sandinum, Vonirnar svo safaríkar þroskast –
Þér fenguð nærri tungu yðar baðað –
þegar Alsælan afhjúpaði hundrað Tær –
og flúði með þær allar. Emily Dickinson *** Hún hefði orðið 187 ára í gær, hefði hún lifað, og hefði þá – það best ég veit – verið elsta kona í heimi. Hún lést hins vegar 56 ára, fyrir langalöngu, í maí. *** Þið afsakið annars frjálslega þýðinguna – ég lét formið eiginlega alveg eiga sig. Ég er ekki viss um að þetta þyki eitt af mikilfenglegri ljóðum hennar – hálfgerð barnavísa um kött á veiðum – mér þykir það skemmtilega holdlegt einhvern veginn. Það dregur að vísu dálítið úr því á íslensku („her eyes increase to Balls“ og „ah, Pussy, of the Sand“) en það hefði verið fulllangt gengið að þýða þá aukmerkingu fasta inn í textann. *** Og kannski er þessi klúri „he he“ lestur minn bara einhver afleiðing af því að hafa verið í hausnum á Bon Scott of lengi. Ég skal ekki segja.