Fór á nýja tælenska veitingastaðinn í hádeginu – náði ekki hvernig maður stafsetur nafnið, Thai Tawai? Thai Tewai?– og maturinn er svo til alveg eins og á gamla tælenska veitingastaðnum við hliðina, Thai Koon, nema á Thai Teowai (?) er líka salatbar og kjúklingabitar og hann er aðeins ódýrari. Sem er fínt. *** Nema mér finnst þetta samt svolítið einsog einhver myndi reisa annað alþýðuhús á Austurvelli og opna þar nýtt bíó í samkeppni við Dúa og Gróu og sýna sömu myndir á sama tíma nema pínulítið ódýrara og með stærri nammibar. Mér finnst einhvern veginn einsog það hljóti að stefna í að þessir staðir setji hvor annan á hausinn. Kannski er ég bara á móti samkeppni. Plúsinn er að þá myndi sjaldnar myndast biðröð. Eða djúpsteiktu rækjurnar klárast. *** Annars fór ég líka á nýja portúgalska staðinn fyrir viku síðan og hann er fínn – en þar mætti vera opið í hádeginu og einhvern veginn augljósara að það sé opið yfir höfuð, ekki bara svo til dregið fyrir og engir opnunartímar auglýstir. Og örlítið fjölbreyttari matseðill (og kannski portúgalskari). *** Ég á þrjár mjög fínar klæðskerasniðnar skyrtur sem ég keypti mér í Hoi An. Þær eru aðsniðnar og sennilega af einhverri slim-fit tegund. Í vetur hef ég notað tímann í ræktinni á meðan ég er að hætta að svitna eftir hlaupabrettið til þess að „rífa aðeins í tækin“, einsog það er kallað. En nýlega varð ég var við að þessi ósköp hafa orðið til þess að brjóstkassinn á mér hefur stækkað. Ekki mikið en nóg til að skyrturnar mínar fínu passa ekki nógu vel yfir axlirnar á mér lengur. Ég er hættur að rífa í tækin og vona að brjóstkassinn á mér falli bara aftur saman. En ég veit ekki hvort þetta þýðir að ég sé yfir líkamlegan hégóma hafinn – að ég þurfi ekkert að vera vöðvastæltur og fagur – eða hvort þetta þýðir að ég stjórnist af hégómlegu hlutablæti, af því ég vil ekki sleppa hendinni af fallegu skyrtunum mínum. Svona getur lífið verið snúið.