Í einverunni neyðist ég til þess að horfa á jóladagatalið einn. Ég sleppi samt sænska dagatalinu. Það er ekkert sérstaklega gott í ár. Mikið budget utan um frekar snauða sögu. Og ekkert smá budget heldur – þetta lítur út einsog Game of Thrones fyrir börn. Íslenska dagatalið er frábær saga og sennilega er budgetið bara passlegt – nema líklega hefðu allir mátt fá betur borgað, ég meina það ekki, en það vantar ekkert að gera þetta neitt flottara. Væri ekki betra ef það liti út einsog Game of Thrones eða Gael Garcia Bernal léki stórt aukahlutverk. Það neyðir mig enginn til að horfa á fótbolta og ég sleppti því reyndar alveg þangað til í dag. Ég er svona karl sem horfir á fótbolta þegar stórmótin eru í gangi og þarf aðeins að hafa fyrir því að gíra mig upp. Finnst samt alltaf gaman þegar ég er kominn í stemningu. Katararnir voru ekki að gera okkur stemningsmönnunum neina greiða með verkalýðslöggjöfinni sinni og hommahatrinu. Ég hef ekkert þurft að hafa fyrir því að hunsa mótið. Í dag ákvað ég nú samt að missa ekki af úrslitaleiknum. Til þess að gera langa sögu stutta hef ég aldrei séð annan eins fótboltaleik. Að vísu hafa margir séð fleiri fótboltaleiki en ég – en sérfræðingarnir í sjónvarpinu voru á svipuðum nótum. Eftir leikinn fóru þau að bera saman Messi og Maradona og komust að þeirri niðurstöðu að Messi myndi aldrei njóta sömu ástar í Argentínu og Maradona einfaldlega vegna þess að hann sé ekki nógu breyskur. Nú hefur Messi unnið alla titla sem hann getur unnið og flesta þeirra tvisvar og því kjörið tækifæri til að bæta úr þessu með breyskleikann og verða háður kókaíni. Það er aldrei of seint. Messi er ekki nema fjórum árum eldri en Maradona þegar Maradona lenti í fyrsta leikbanninu fyrir eiturlyfjanotkun.